ابوالحسن موسی بن جعفر«علیهماالسلام»؛ امام هفتم از ائمه اثنی عشر «علیهم‌السلام» و نهمین معصوم از چهارده معصوم «علیهم‌السلام» اسـت. بـه جهت کثرت زهد و عبادتش مشهور بـه عبد الصالح و بـه جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور بـه کاظم گردید.

کنیه ان حضرت ابوابراهیم بوده ولی بـه ابوعلی نیز مشهور بوده‌اند. از القاب مشهور ایشان اسـت. پدر والامقامش امام جعفر بن محمّد «علیهماالسلام» و مادرش حمیْده اسـت. حمیده کنیزی از اهل بربر«مغرب» یا از اهل اندلس «اسپانیا»بوده اسـت و نام پدر این بانو را صاعد بربری گفته‌اند. حمیده بـه «حمیدة البربریة» و «حمیدة المصفاة» نیز مشهور بوده اسـت.

هارون عبّاسى، وجود امام کاظم «علیه‌السلام» را در زندان نیز تاب نیاورد و فرمان داد ایشان را مسموم کنند. آخر الامر یحیی امام را بـه سندی بن شاهک سپرد و سندی ان حضرت را در زندان مسموم کرد. بدین سان، امام «علیه‌السلام» بـه سال ۱۸۳ ه. در پنجاه و پنج سالگى در زندان بغداد بـه شهادت رسیدند و در باب التبن در موضعی بـه نام مقابر قریش « کاظمین عراق » تدفین شدند.