به گزارش وب‌دا همدان، دکتر حسین مسچی، پزشک حاذق و معالج شهید آیت‌الله‌مدنی و کهن پیشکسوت ورزش پهلوانی کشور و بنیانگذار درمانگاه قدیمی مهدیه همدان بود که به واسطه خدمات ارزنده و عام‌المنفعه بسیار و شهرتش در ورزش باستانی و خوش نامیش به واسطه مردم‌داری، نامش برای همه آشنا بود و بسیاری از مردم دیار هگمتانه با وی رفاقت چندین ساله  داشتند و به این رفاقت می‌بالیدند.

 

رخصت پهلوانان زورخانه‌ای در گود زورخانه از این کهن کسوت، تجسم میانداری و چرخ زدن و میل‌گیری و کباده‌زنی وی در زیر گنبد گود زورخانه، صدای ضرب و زنگ مرشد برای خوش‌آمدگویی به ورود این پهلوان و کهن کسوت با فتوت شهر و این پزشک خوش‌نام شهر همه و همه تصاویری است که از نام دکتر حسین مسچی بر ذهن پیشکسوتان ورزش باستانی و دوستداران ورزش باستانی در حالی‌ که اشک در چشمانشان حلقه زده، تداعی می‌شود.

 

بر آن شدیم با فرزند ارشد دکتر مسچی گفت‌وگویی ترتیب دهیم که در ذیل می‌خوانید:

 

فرزند ارشد مرحوم دکتر مسچی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: پدر بنده با مادرم در سال ۱۳۵۰ ازدواج کرده که حاصل این ازدواج سه فرزند شامل دو پسر و یک دختر بوده است. بنده به عنوان فرزند ارشد مرحوم مسچی از سال ۷۶ تاکنون طی ۳۰ سال گذشته به عنوان دکتر دندانپزشک در کنار اتاق و مطب پدرم، مشغول به درمان بیماران و ارائه خدمات به همشهریان هستم.

 

دکتر رضا مسچی ادامه داد: خواهرم به عنوان فرزند دوم خانواده معلم است. برادرم رامین فرزند سوم خانواده در رشته حسابداری تحصیل کرده بود و متأسفانه پنج سال پیش به علت ضربه مغزی فوت شد.

 

وی با بیان اینکه پدر مرحوم دکتر حسین مسچی بنیانگذار نخستین NGO و سازمان مردم‌نهاد در استان همدان بود، تصریح کرد: مرحوم مسچی در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه شیراز فارغ‌التحصیل و برایش شرایطی مهیا می‌شود که از طرف این دانشگاه بورس می‌گیرد و برای گرفتن بورد تخصصی به دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا رفته و پس از دریافت تخصص به عنوان کادر هیأت علمی همان دانشگاه مشغول به خدمت می‌شود.

 

مسچی ادامه داد: پدربزرگم مرحوم حاج محمد مسچی چندان راضی به رفتن پدر برای ادامه تحصیل به خارج از کشور نبوده و به پدر می‌گوید که انتظار داشته است بعد از پزشک شدنش به همدان بازگردد و به مردم این شهر خدمت کند که در همین رابطه پدر مرحومم از تصمیم خود منصرف شده و شرایط طوری پیش می‌رود که در همان سال ۱۳۴۴ به همدان بازمی‌گردد و دیگر در همدان ماندگار می‌شود.

 

وی بیان کرد: پدربزرگ بنده حاج محمد مسچی در زمان حیات تاجر فرش و نیز رئیس شورای شهر همدان و رئیس شیر و خورشید همدان در آن دوران بوده که وی نیز خدمات بسیار ارزشمندی برای شهر همدان انجام داده و از مردم‌داران معتبر شهر محسوب می‌شده است.

 

 

مسچی تصریح کرد: در آن دوران باغ بهشت فعلی همدان مانند امروز وجود نداشت و اکثر کسانی‌ که فوت می‌شدند را معمولاً در قم دفن می‌کردند که با توجه به رئیس شورای شهر بودن پدربزرگم باغ بهشت فعلی شکل می‌گیرد و پدربزرگم در صبح ۱۸ ماه رمضان سال ۱۳۴۷ در حالی‌ که برق باغ بهشت را افتتاح و وصل کرد، پس از بازگشت دچار حمله قلبی شده و در همان روز فوت می‌کند.

 

فرزند ارشد مرحوم دکتر حسین مسچی ادامه داد: پدر در سال ۱۳۴۴ به همدان بازمی‌گردد و در سالی‌ که پدربزرگ در قید حیات بوده است، از سوی پدربزرگم که رئیس شورای شهر بود به عنوان رئیس شیر و خورشید همدان انتخاب می‌شود و در همین رابطه بانک خون همدان را پدر راه‌اندازی می‌کند و در آنجا مشغول به فعالیت می‌شود.

 

وی بیان کرد: پدربزرگم به پدر دکتر حسین مسچی سفارش و تأکید کرده بود که همواره خدمتگزار روحانیون باشد و احترام ویژه‌ای در خدمتگزاری به این قشر داشته باشد و در همین رابطه همواره پدر مرحومم دوستدار روحانیون بود و احترام ویژه‌ای برای آنها در خدمتگزاری و خدمات‌رسانی داشت و روحانیون را به صورت رایگان ویزیت می‌کرد.

 

مسچی با اشاره به اینکه در آن دوران همدان دارای پزشکان انگشت‌شمار و معدودی بود و پدر مرحومم نیز جزو این پزشکان محسوب می‌شد، افزود: از سال ۴۴ که شهید محراب آیت‌الله مدنی به همدان تبعید شد، پدر مرحومم به عنوان پزشک معالج در چندین نوبت ایشان را ویزیت کرده بود که همین امر موجب ارتباط صمیمی و بیشتر پدر با آیت‌الله مدنی می‌شود و در ادامه ایشان به پدر پیشنهاد می‌دهد که به عنوان یک خیّر برای افراد بی‌بضاعت و محروم خدمات و ویزیت رایگان داشته باشد که همین امر جرقه‌ای در ذهن پدر برای راه‌اندازی درمانگاه مهدیه می‌شود.

 

وی اضافه کرد: در همین ارتباط پدر به اتفاق عده‌ای از همکاران و دوستانش از جمله دکتر فخر شفا، دکتر حوائجی و دکتر معز با یکدیگر هسته اولیه درمانگاه مهدیه همدان را ایجاد می‌کنند و همزمان دارالایتام مهدیه را آقای حجازی و صندوق قرض‌الحسنه مهدیه را برخی دیگر از دوستان پدر پیگیر می‌شوند و با این پیگیری هسته اولیه سه NGO و سازمان مردم‌نهاد که ارتباطی به هم نداشتند، توسط پدر و همکارانش شکل می‌گیرد.

 

فرزند مرحوم مسچی با بیان اینکه از سال ۱۳۵۰ تا اوایل سال‌جاری پدر مرحومم به عنوان پزشک، پایه‌گذار هیأت امناء، مسئول فنی، مدیرعامل و عضو هیأت مدیره درمانگاه مهدیه مشغول به خدمت و خدمتگزاری به مردم بود، خاطرنشان کرد: درمانگاه مهدیه به این صورت بود که برخی افراد خیّر تمامی هزینه‌های درمانی و ساختمانی را به عنوان هیأت امناء تقبل می‌کنند که هیأت مدیره آن هر چهار سال طی جلسه‌ای انتخاب می‌شود.

 

وی با اشاره به اینکه طبق قوانین ۷۰ درصد هیأت مدیره پزشک بودند، گفت: هیأت مدیره، مدیرعامل و مدیرعامل درمانگاه مهدیه هم مدیریت درمانگاه را انتخاب می‌کرد که در همین رابطه پدر به عنوان هیأت امناء و هیأت مدیره و سالیان سال به عنوان مدیرعامل درمانگاه مهدیه انتخاب شده بود.

 

خدمت۵۰ ساله در درمانگاه مهدیه همدان

 

مسچی یادآور شد: کارمند دانشگاه علوم پزشکی و مردم‌دار بودن پدر موجب شد از سال ۵۰ تاکنون در طول ۵۰ سال همچنان درمانگاه مهدیه برای خدمت‌رسانی به مردم وجود داشته باشد و ارائه خدمات بدهد. این درمانگاه در ابتدا با هزینه بسیار اندکی نسبت به ویزیت بیماران اقدام داشت و داروهای بیماران در داروخانه درمانگاه رایگان بود که بعد از آن کم کم با توسعه درمانگاه خدمات بیشتری از جمله آزمایشگاه، رادیولوژی، فیزیوتراپی، تخصص‌های مختلف و نیز مرکز جراحی محدود بیشتر در زمینه جراحی چشم با تکنولوژی روز اضافه شد.

 

وی ادامه داد: پدر در سال ۴۴ علاوه بر رئیس شیر و خورشید و مسئول بانک خون استان همدان در همان سال کارمند تأمین اجتماعی نیز شد که بعد از مدتی از آنجا به وزارت بهداری رفت و معاون فنی مدیرکل بهداری استان شد و سپس در دهه ۶۰ رئیس مرکز بهداشت شهرستان همدان و رئیس مرکز بهداشت استان همدان بود و در این سمت‌ها  خدمات ارزنده‌ای داشت.

 

مسچی با بیان اینکه یکی از خدمات ارزنده مرحوم مسچی در این ارتباط ایجاد شبکه‌های بهداشت و درمان استان همدان بود، خاطرنشان کرد: پیش از انقلاب و اوایل انقلاب شبکه‌های بهداشت و درمان راه‌اندازی شد و به گونه‌ای طراحی شده بود که دورترین نقاط کشور به خدمات اولیه دسترسی پیدا کنند و پدر نیز از کسانی بود که شبکه‌های بهداشت و درمان را در استان راه‌اندازی کرد.

 

 

وی با بیان اینکه پدر در استان همدان مدرسه بهورزی را راه‌اندازی کرد، گفت: به منظور راه‌اندازی شبکه‌های بهداشت و درمان و ارائه خدمات اولیه در دورترین نقاط کشور پدر در یک روستا که تنها ۵۰ نفر سکونت داشتند، خانه بهداشت احداث کرد و در مدرسه بهورزی تعدادی از افراد باسواد روستا را آموزش داد و برای ارائه خدمات در خانه بهداشت روستا مجدد به روستا اعزام کرد.

 

فرزند ارش مرحوم مسچی بیان کرد: روستاهای کم‌جمعیت به عنوان روستاهای قمر تحت پوشش خانه‌های بهداشت روستاهای پرجمعیت بودند و از خدمات لازم توسط این بهورزان و پزشکی که در مرکز بهداشت درمانی روستایی مقیم بود، استفاده می‌کردند و آنها را پوشش می‌داد.

 

وی یادآور شد: مرکز بهداشت و درمان روستایی زیرنظر مرکز بهداشت و درمان شهرستان بود و در خود شهر هم مرکز بهداشت و درمان شهر و مرکز بهداشت و درمان استان و برای خدمات بیشتر مرکز بیمارستانی توسط وزارت بهداری دارای فعالیت بود و به این ترتیب در آن زمان ایجاد شبکه‌های بهداشت و درمان در همدان را پدر مرحوم بنده انجام داد.

 

نخستین مرکز کلینیک دندانپزشکی شبانه‌روزی توسط پدر راه‌اندازی شد

 

وی با بیان اینکه پدر در سال ۱۳۷۰ از وزارت بهداری بازنشسته شد و بیشتر وقت خود را در درمانگاه مهدیه می‌گذراند، گفت: در دهه ۷۰ تعاونی بهداشتی و درمانی «اکباتان به‌بخش» را که نخستین مرکز کلینیک دندانپزشکی شبانه‌روزی در استان همدان بود، به نام کلینیک دندانپزشکی خانواده تأسیس کرد و شادروان دکتر مسچی از دهه ۷۰ تا زمان قید حیات خود عضو مجمع و هیأت مدیره و مدیرعامل این تعاونی بود. این کلینیک در تعطیلات و شب‌ها هم دارای فعالیت بود به طوری‌ که پیش از آن چنین کلینیکی در همدان که در تعطیلات هم دارای فعالیت باشد، وجود نداشت.

 

مسچی با بیان اینکه پدر در بحث حوزه درمان و سلامت خدمات ارزنده‌ای در استان همدان داشته‌ است، خاطرنشان کرد: انتخاب مرحوم دکتر حسین مسچی در نخستین همایش تجلیل از فرهیختگان همدان به عنوان فرهیخته استان، انتخاب وی در سال ۱۳۹۰ به عنوان چهره ماندگار درمان و سلامت کشور از طرف وزارتخانه و پزشک نمونه در همایش ملی روز پزشک در سال ۱۴۰۱ از جمله افتخاراتی بود که کسب کرد در ضمن وی زمانی مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی همدان بود.

 

وی ادامه داد: پدر مرحوم دکتر حسین مسچی ورزشکار ورزش باستانی بود و پدر هم از همان کودکی به اتفاق پدر و عموی خود حاج علی مسچی که تاجر فرش بوده، به زورخانه می‌رود و با آداب و رسوم ورزش باستانی و مرام ورزشکاران باستانی و زورخانه‌ای آشنا می‌شود.

 

مسچی با اشاره به اینکه ورزش باستانی و زورخانه‌ای به عنوان یک هنر و ورزش ملی در یونسکو ثبت شده است، بیان کرد: ورزشکاران باستانی‌کار در این ورزش خصوصیات جوانمردی و اتحاد را در گود زورخانه فرامی‌گیرند و در این زمینه مرحوم پدرم دنباله‌رو پدرش بود.

 

 

وی یادآور شد: مرحوم مسچی پس از آن در استان همدان رئیس هیأت ورزش باستانی و زورخانه‌ای بود و در عین حال فدراسیون ورزش باستانی از همان نخستین روز که در استان راه‌اندازی شد، مرحوم مسچی مسئول پزشکی آن بود ضمن اینکه پدر در آن دوران تنها پزشک ورزشکار در حوزه ورزش باستانی و زورخانه در استان محسوب می‌شد و از دهه ۵۰ میاندار ورزش باستانی و زورخانه‌ای استان بود.

 

مسچی با اشاره به اینکه ورزش باستانی بسیار جالب و دارای اصول و قواعد بسیار زیبا در بحث مروت و جوانمردی است، اظهار کرد: برخی از اصول این ورزش به بوته فراموشی سپرده شده بود که پدر در این زمینه تلاش بسیار داشت که اصول، قواعد و فرهنگ ورزش زورخانه‌ای را دوباره احیاء کند. در همین رابطه توسط فدراسیون در دهه ۷۰ مسابقات میانداری ورزش زورخانه‌ای برگزار شد تا ورزشکاران این حوزه را با فرهنگ ورزش زورخانه‌ای آشنا کند.

 

وی اضافه کرد: مرحوم مسچی برای شرکت در این مسابقات یک تیم از پیشکسوتان ورزش باستانی استان همدان تشکیل داد و با تمرینات لازم در این مسابقات کشوری که در استان یزد قرار بود برگزار شود، به اتفاق تیم خود از استان همدان شرکت کرد. پدر در این مسابقات به عنوان قهرمان و میاندار نمونه ورزش باستانی حائز مقام شد.

 

مسچی مطرح کرد: فعالیت پدر در این رشته ورزشی از همان کودکی تأثیر زیادی در رابطه با علاقه بنده و برادر مرحومم رامین به ورزش داشت به طوری‌ که برادر مرحومم هر هفته به اتفاق پدر به گود زورخانه می‌رفت و در این ورزش فعالیت داشت و من هم در رشته ورزشی بسکتبال و تنیس فعالیت داشتم و دارم ضمن اینکه از همان بچگی بنده هم به همراه برادر و پدر به زورخانه می‌رفتم و با ورزش زورخانه‌ای کاملاً آشنا و پیگیر این ورزش هستم.

 

وی خاطرنشان کرد: زمانی‌ که دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی بودم و پدر رئیس کمیته پزشکی فدراسیون ورزش باستانی استان همدان بود، در نخستین دوره مسابقات کشتی پهلوانی دنیا که «سلیمان دمیر» از کشور ترکیه قهرمان شد، بنده در این مسابقات عضو تیم پزشکی این مسابقات قهرمانی بودم. فدراسیون ورزش باستانی براساس ارزشیابی که از پیشکسوتان انجام داده بود، مشخص می‌کرد که براساس اصول کدام یک از ورزشکاران پیشکسوت باستانی صاحب ضرب و یا صاحب زنگ و یا ضرب و زنگ باشد و مرشد بی‌خودی برای هر کس ضرب و زنگ نزند.

 

 

مسچی ادامه داد: پدر نخستین کسی است که در سال ۱۳۷۰ رسماً از طرف فدراسیون کشور صاحب ضرب و زنگ در کل زورخانه‌های کشور شد؛ بدان معنا که عکس پدر را فدراسیون ورزش باستانی به تمامی زورخانه‌های کشور داده بود و هرگاه پدر وارد هر زورخانه و گود زورخانه‌ای در سطح کشور می‌شد، به احترام وی سه بار ضرب و سه بار زنگ مبنی بر ورود یک پیشکسوت به گود زورخانه توسط مرشد زده می‌شد.

 

وی گفت: در پیام تسلیت وزیر ورزش به واسطه فوت پدر مرحومم، به خاطر فعالیت‌های پدرم در ورزش باستانی و تلاش وی برای ثبت این ورزش در یونسکو، وزیر ورزش از پدر به عنوان کهن‌کسوت ورزش باستانی در این پیام تسلیت نام برد که این مقام از پیشکسوت ورزش باستانی بالاتر است و در حال حاضر مرحوم حسین مسچی کهن‌کسوت ورزش باستانی به شمار می‌رود.

 

فرزند ارشد مرحوم مسچی با بیان اینکه از همان کودکی که پدر را شناخته بودم، هیچ‌گاه وی را عصبانی ندیدم، تصریح کرد: همواره قبل از شروع هر کار «بسم‌الله» و «یا علی» می‌گفت و خدا را در هر کاری یاد می‌کرد و شکرگزار خداوند باری‌تعالی بود و رمز موفقیت وی در زندگی «یاد خدا» بود.

 

وی در ادامه گفت: مرحوم دکتر حسین مسچی تا پانزدهم بهمن‌ماه سال ۱۴۰۲ سالم و سلامت بود و به کلینیک و درمانگاه مهدیه می‌رفت و به خانه بازمی‌گشت و خودش رانندگی می‌کرد تا اینکه دچار کروناویروس شد و این بیماری ریه‌اش را درگیر کرد. یک ماه درگیر درمان پدر بودیم و طی این مدت ریه وی درمان و به حالت پایدار رسید و از بیمارستان مرخص شد و به خانه بازگشت اما یک یا دو روز مانده به تحویل سال ۱۴۰۳ در شب چهارشنبه‌سوری متوجه شدیم متعاقب بیماری کرونا دچار التهاب عضله قلب که ویروسی است، شده و برای همین در آی‌سی‌یو بستری شد.

 

مسچی ادامه داد: مرحوم پدرم متولد سال ۱۳۱۱ در سن ۹۲ سالگی در ۱۱ فرودین سال ۱۴۰۳ مصادف با ۱۹ ماه رمضان، شب ضربت خوردن امیرالمؤمنین علی(ع) دار فانی را وداع گفت و جالب این بود که پدربزرگم حاج محمد مسچی نیز در شب ضربت خوردن حضرت علی(ع) از دنیا رفته بود و همواره آرزوی پدر نیز این بود که در چنین شبی دار فانی را وداع گوید که به آرزوی خود رسید.

 

وی با اشاره به اینکه در برخی از رسانه‌ها علت فوت مرحوم دکتر حسین مسچی کهولت سن اعلام شده در حالی‌ که این موضوع صحت ندارد و پدر مرحومم به خاطر کروناویروس  فوت کرد، یادآور شد: پدر در مدتی که در بستر بیماری بود و مادرم، بنده و خواهرم در کنار وی بودیم، با توجه به شرایط کروناویروس و ضعیف شدن بدن و مشکل شدن حرکت برایش هنگامی‌ که از بستر خود بلند می‌شد، زمزمه و ذکر «خدایا شکر» و «یا علی» را همواره بر زبان داشت.

 

مسچی با بیان اینکه در تمامی سال‌هایی که در محضر پدر بودم هیچ‌گاه ندیدم با صدای بلند با کسی صحبت کند حتی اگر شخصی وی را ناراحت کرده بود و یا با وی اختلاف‌نظر داشت، تصریح کرد: همواره جویای احوال اقوام، خویشاوندان و دوستان بود و اگر کسی دچار مشکل می‌شد و برای گره‌گشایی نزد پدر می‌آمد به طور قطع ناامید بازنمی‌گشت. اگر متوجه می‌شد فردی بیکار است حتماً برای وی در جای مناسبی کار پیدا می‌کرد و اجازه نمی‌داد کسی بیکار بماند. پدر فردی مردم‌دار، خوش‌خلق، گشاده‌رو و گره‌گشای کار مردم بود و این رفتار پسندیده وی حتی برای بنده که فرزند وی بودم، الگو بود.

 

وی با اشاره به حضور پررنگ مردم و شخصیت‌های مختلف از سه دوره مختلف سیاسی و دانشگاه علوم پزشکی در مراسم تشییع و خاکسپاری مرحوم دکتر حسین مسچی پزشک و کهن پهلوان همدانی اظهار کرد: در روز تشییع مرحوم مسچی بیش از ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ نفر از اقشار مختلف شرکت داشتند و انتهای این جمعیت که برای وداع با پدرم به باغ بهشت آمده بودند، مشخص نبود. در مراسم تشییع بیش از دو سوم این افراد را شخصاً نمی‌شناختم و تعداد عظیم جمعیت در تعطیلات نوروز در مراسم پدر بغضم را ترکاند و مصیبت فوت پدر را با تمام وجود حس کردم.

 

مسچی با اشاره به فوت پدربزرگ مرحوم خود در ۱۹ رمضان سال ۱۳۸۸(ه.ق) و پدر مرحوم خود در ۱۹ ماه رمضان ۱۴۴۵(ه.ق) گفت: بسیاری از مردم در تشییع مرحوم دکتر حسین مسچی از اینکه مرحوم محمد مسچی پدربزرگ و مرحوم دکتر حسین مسچی پدر هر دو در شب ضربت خوردن علی(ع) رحلت کرده‌اند، متحیر بودند.